XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Euskaldun izatia baño lurbiratarra izatia gurago dot.

(Plazenzitar batek, Patxikoren ondoan dendatuta: Edonongoa ta iñongoa ez, ijitoak bezela).

Euskalerri guztia, Eibar izan ezik, abadien mendian dago, ta nik eztot iñon mendian egon gura.

(Norbaitek: Viva la libertad).

Gizonak eztau lokarririk biar.

(Ermutar batek: Gerrikorik ezpaneuka ba, nire prakak laster litzakez orpuetan).

Danok gara bardiñak.

(Elgoibartarrak: andi-txikirik ezta beraz, erren ta elbarririk ez).

(Badeitzok, Artola? Siñiste aldek, Julian?).

Gizona lotzeko eskubiderik iñok eztauka.

(Moxolok, bere artean: Ta bear luke).

Goialdeak utsik dagoz.

(Ermutarrak: Izarren batzuk gabetan ikusten dira, baña, orrek diñonean... jakintsua eidata).

Gure gañean eztago iñor, ez erregerik, ez Jaungoikorik... (Patxikok: Ondo giñake, astoen gañean iñor ezpalego!) geuk egin biar ditugu geure legiak, gura dogun modura (Moxolok: Neuk egiten badizkiat, laster urkatuko diat ire amona).

Iñork eztauka iñor iltzeko eskubiderik; (Moxolok: Orra orain, orra).

Lurrean ezta batere gudarik biar; guda-gizonak alper-gizonak dira.

(Eibartarrak: Ederto jaok, baña orduan gure armak nun salduko jituagu?).

Ugazabak eta lantegien jabiak gure odolez loditu dira.

(Plazenzitarrak: Ta zuk ere ori nai, loditu, odolez edo odolkiz).

Zortzi orduko lana gura genduke; (Moxolok: Askotxo dek, baño, tira, nai duanak egin dezala) orain artean baño aloger obea biar dogu.

(Denak: Ori, ori! Betor dirua! Venga diñero!).

Diru-etxeak lapur-etxeak dira.

(Moxolok: Orrenbesteraño ez orratik).